Design team:
Matin Rostami + Sara Maleki + Mandana Tanbakooei
Design date: 2022
Location: Desert - Iran
A human soul is driven by various emotions that cannot be distinguished precisely. Rather than dividing the emotions into good and bad ones, we wanted to create a context for observing the existing and provoked emotions. The Kalot Museum of Emotion is designed based on provoking, observing, and reflecting human emotion as the masterpieces meant to be demonstrated in the museum.
For defining the project site, we were concerned that to reach the purest emotions of a human, we have no choice but to reduce and eliminate all the unnecessary elements to make the human confront himself/herself solely. To do so, we came up with the purest version of nature, a desert with a clear sky, an infinite view, and darkness. Unlike the other museums, we wanted the Kalot to function at night. We chose the Kalot desert located in Iran. We wanted this project to cause minimum alienation with its context, so we were inspired by the kalot with minimum formal expression to form the building.
The user experience has three phases, which lead to total loneliness. In all these three phases, we had sound effects to help us provoke the users’ emotions throughout the designed path.
In the first phase, stepping on the path of the earth beneath their foot would make a chaotic and cherishing sound. The more people visited the museum, the more amusing the sound would become, while they were jumping and walking while meeting their emotions.
The second phase takes place in a more relaxing environment, as the path narrows to let fewer people in all at once. Also, due to the reduction of the height of the ceiling, the user had no choice but to sit on this platform, experiencing various emotions.
Finally, at the third and final phase, only one user was allowed to enter while having no choice but to lie down and stare at the infinite sky, left alone with total silence and solitude.
Underneath all these three phases, there is an underground level that serves as a communal and entrance zone. This level allows users to share and discuss their experience of confronting their emotions as an artwork of their own.
روح انسان توسط احساسات مختلفی رانده می شود که نمی توان آنها را به طور دقیق تمیز داد. به جای تقسیم احساسات به خوب و بد، ما می خواستیم یک زمینه ای برای مشاهده احساسات موجود و برانگیخته شده ایجاد کنیم.
موزه کلوت احساسات بر اساس برانگیختن، مشاهده و بازتاب احساس انسان به عنوان شاهکارهایی که قرار است در موزه نشان داده شوند طراحی شده است. برای تعریف سایت پروژه، ما نگران این بودیم که برای رسیدن به خالص ترین احساسات انسان، چاره ای جز کاهش و حذف همه عناصر غیرضروری برای مواجهه انسان با خودش نداریم.
برای این کار، ما به خالص ترین نسخه طبیعت، یک بیابان با آسمان صاف، دید بی نهایت و تاریکی رسیدیم. بر خلاف موزه های دیگر، ما می خواستیم کلوت در شب کار کند. ما بیابان کلوت واقع در ایران را انتخاب کردیم.
ما می خواستیم این پروژه با محیط اطرافش حداقل بیگانگی ایجاد کند، بنابراین ما توسط کلوت با حداقل بیان فرمی الهام گرفتیم تا ساختمان را شکل دهیم.
در این پروژه تجربه کاربر سه فاز دارد که به تنهایی کامل منجر می شود. در تمام این سه فاز، ما از موسیقی و ویژگی های صوتی برای کمک به برانگیختن احساسات کاربران در طول مسیر طراحی شده استفاده کردیم.
در فاز اول، قدم زدن روی مسیر خاک زیر پایشان صدایی شورانگیز ایجاد می کرد. هر چه تعداد بازدید کنندگان موزه بیشتر می شد، صدا جذاب تر می شد، در حالی که آنها در حال پریدن و راه رفتن در حال ملاقات با احساسات خود بودند.
فاز دوم در یک محیط آرام تر رخ می دهد، به عنوان مسیر باریک تر می شود تا کمترین تعداد افراد را به طور همزمان وارد کند. همچنین، به دلیل کاهش ارتفاع سقف، کاربر چاره ای جز نشستن روی این پلتفرم و تجربه احساسات مختلف نداشت. در نهایت، در فاز سوم و آخر، فقط یک کاربر مجاز به ورود بود در حالی که چاره ای جز
دراز کشیدن و خیره شدن به آسمان بی نهایت نداشت، تنها با سکوت و تنهایی کامل ترک شد. زیر تمام این سه فاز، یک سطح زیرزمینی وجود دارد که به عنوان یک منطقه اجتماعی و ورودی عمل می کند تا مخاطبان این موزه با گردامدن نزد هم از تجربه ملاقات خود با عواطف و احساسات خود به عنوان یک اثر قابل نمایش سخن بگویند.
